بر آن انتظار می کشم
که مرگی نامرئی گلویم رابفشارد
تا دیگر
غصه ی شقایق های پژمرده
و
پرپر را نخورم
مرا حرفی ست در دل
که اگر بر زبان آورم
مادرم سیاه خواهد پوشید
لادن